Çmimi i Ekspozuesit Ndërkombëtar të Vitit të këtij viti në CineEurope shkon për një nga qarqet më të vjetra të kinemasë në botë: Nordisk Film Cinemas, i themeluar si Nordisk Film në 1906 nga regjisori danez Ole Olsen. Një prodhues, shpërndarës dhe ekspozues i filmave, Nordisk Film u ble në vitin 1992 nga gjigandi i medias nordike Egmont, i cili i ka rrënjët e veta në fund të shekullit të 19-të.
Vitet e shekullit të 21-të panë një periudhë zgjerimi për anën e ekspozitës së Nordisk, e cila bëri blerje të konsiderueshme të dy zinxhirëve të kinemasë norvegjeze – 100 përqind të zinxhirit më të madh të vendit, Oslo Kino AS dhe 49 përqind të Kinosør – dhe ndërtoi kinema të reja në Danimarkë dhe Suedi. Nordisk Film Cinemas aktualisht qëndron si lideri i tregut në Danimarkë dhe Norvegji, me një palë vendndodhje në Suedi duke e çuar numrin e ekraneve të zinxhirit në Skandinavi në më shumë se 250.
Një “pionier në industri”, sipas presidentit të Grupit Film Expo, Andrew Sunshine, Nordisk “ka ndërtuar një kulturë inovacioni për kinemanë, duke ndryshuar përvojën e kinemasë në Skandinavi” në shekullin e dytë të funksionimit duke i futur shikuesit skandinavë në ndenjëset e shtrira dhe premium. formatet, ndër koncepte të tjera novatore. “Ata kanë vazhduar të zgjerohen dhe forcohen vitet e fundit dhe vazhdimisht ofrojnë një përvojë të shkëlqyer” për audiencën e tyre shumëkombëshe, shton CEO e UNIC, Laura Houlgatte-Abbott. Në pritje të CineEurope të këtij viti, Boxoffice Pro foli me CEO i Nordisk Film Cinemas Asger Flygare Bech-Thomsen, i cili po pranon çmimin në emër të Nordisk.
Si kanë qenë këto vitet e fundit për Nordisk, për sa i përket procesit të rimëkëmbjes?
Jemi në tre territore: Danimarkë, Norvegji dhe Suedi. Pandemia ishte një lloj laboratori mësimi: ishte një laborator mësimi për ne, por ishte gjithashtu një laborator mësimi për shoqërinë. Gjëja interesante ishte se, për tre vende që janë po aq të ngjashme sa ne këtu në Skandinavi, pandemia u trajtua në tre mënyra të ndryshme. Në Danimarkë, ose ishe i hapur ose ishe plotësisht i mbyllur. Në Suedi, kinematë nuk u mbyllën kurrë, por ndonjëherë kufizimet kufizonin kapacitetin në rreth 20 përqind. Dhe Norvegjia ishte në mes.
Pati shumë diskutime rreth, “A nuk mund t’i mbajmë kinematë pak të hapura në vend që të mbyllen plotësisht?” Por ju duhet të gjykoni se çfarë vendosën politikanët tanë nga ajo që ndodhi pas Covid. Sa shpejt u shërove? Unë do të thoja që trajtimi i pandemisë nga një vend, në tërësi, pasqyron mënyrën se si u trajtua për kinematë. Danimarka u rikuperua shumë shpejt. Kjo erdhi nga besimi i konsumatorit, i cili tashmë ishte shumë më i lartë duke kaluar nga pandemia. Një kinema ose ishte e mbyllur ose ishte e hapur. Kur ishte e hapur, ajo konsiderohej e sigurt. Kështu që kur u hapëm pas pandemisë, besimi u rrit shpejt dhe ne fituam tërheqje shumë shpejt. Suedia ka qenë shumë më e ngadaltë se Norvegjia dhe Danimarka në rikuperimin nga Covid.
Si kompani, na u desh të mësonim disa truke të reja të tregtisë. Ne gjetëm mënyra të reja për të bërë gjëra që në fakt na sjellin dobi sot. Ne kemi një biznes shumë, shumë më të shëndetshëm, do të thosha, pas Covid.
Si u ndikua industria vendase e filmit në Skandinavi nga pandemia? A ishit në gjendje të shfaqni më shumë tituj vendas, me importet e Hollivudit që ishin më të holla në terren gjatë rimëkëmbjes?
Titujt lokalë janë një gjë e madhe në Skandinavi. Ne zakonisht jemi ndërmjet 20 dhe 30 përqind në pjesën e tregut për titujt tanë lokalë, për secilin prej vendeve.
Por ja, përsëri, si e menaxhuat Covid-in [factored] in. Nëse jeni distributor, a dëshironi të publikoni filmin tuaj kur kapaciteti është [capped] në 50 për qind? Ishte më e lehtë për distributorët në Danimarkë, sepse kur kinematë ishin të hapura, ato ishin pothuajse plotësisht pa kufizime. Sigurisht, do të duhet të mbani një maskë dhe gjithçka. Por gjithsesi ishte e hapur. Dhe kjo do të thoshte që shpërndarësit mund të publikonin lehtësisht filmat e tyre. Nuk është asgjë si një situatë ku ju jeni ndoshta i hapur, por jeni i kufizuar në rreth 20 për qind të kapacitetit tuaj. Cili distributor do të dëshironte të publikonte filmin e tij në atë territor? Ky ishte problemi kryesor, disponueshmëria e filmave.
Gjëja interesante është se, më parë, ne e diskutuam shumë këtë industri si tërësisht të drejtuar nga përmbajtja. Ajo që mësoni kur keni vetëm 20 për qind të titujve dhe zbuloni se keni 60 për qind të pranimeve, është se ne jemi gjithashtu shumë të orientuar nga kërkesa. Do të thotë që njerëzit duan të dalin jashtë. Nëse duan të dalin, duan të kenë një përvojë kulturore. Nëse duhet të zgjedhin mes përvojave kulturore, një kinema është shumë e disponueshme. Ka shumë kohë shfaqjesh. Edhe në qytetet e vogla, është në dispozicion. Do të thosha se kemi mësuar shumë nga ky laborator mësimor, siç e quaj unë Covid. Dhe një [thing] është se ne ndoshta jemi po aq të shtyrë nga kërkesa sa edhe nga përmbajtja. nëse ti [are] i mbuluar mirë me tituj, të gjitha zhanret dhe të gjitha grupet e synuara, po ia del mjaft mirë, madje edhe me më pak tituj.
A e ka ndryshuar fare qasjen tuaj ky ndryshim në mënyrën se si mendoni për biznesin – nga një mentalitet më i drejtuar nga përmbajtja në atë ku oferta dhe kërkesa janë faktorë të barabartë – për sa i përket programimit, marketingut ose operacioneve të përgjithshme?
Po, ka pak. Ne jemi shumë të vetëdijshëm [now] se duhet të plotësojmë të gjitha kutitë për të gjitha zhanret dhe grupet e synuara. Kishte më shumë filma sesa mund t’u kushtonim vëmendje përpara Covid-it. Numri i titujve ishte rritur gradualisht derisa ndodhi Covid. Kështu që unë do të thosha se kemi qenë më të vetëdijshëm se duhet të mbulojmë zhanret dhe grupet e synuara, në mënyrë që të korrim realisht kërkesën që ekziston. Sigurisht, nëse keni një numër më të madh titujsh, mund t’i ofroni çdo grupi të synuar ose çdo zhanri disa tituj. Kjo, natyrisht, do të rrisë numrin e pranimeve që mund të keni.
Duke folur në një shkallë globale, industria e kinemasë ka zbuluar se formatet premium kanë qenë efektive në rikthimin e shikuesve të filmit. Kjo ka qenë përvoja juaj? Si duket gjurma e formatit premium të Nordisk?
Ne shohim të njëjtën gjë. Formatet më të mëdha janë të njohura pavarësisht nga fakti se ne kemi një çmim premium. Nëse ka një furnizim të kufizuar dhe një nga filmat është në një format premium, ai shitet së pari. Është e njëjta gjë në ekranet ku ne kemi ende sedilje klasike dhe ndoshta një rresht mbështetësesh: mbështetësit gjithmonë shiten të parët.
Ne operojmë 4DX [screens]. Ne kemi një ekran THX Ultimate në Kopenhagë, kryeqyteti i Danimarkës. Dhe pastaj ne kemi formatin tonë të madh premium, të quajtur Supreme. Ata janë zakonisht në auditoret më të mëdha në multiplekset tona dhe bëjnë mjaft mirë.
Si janë ofertat tuaja për koncesione? Qëndrimet ndaj koncesioneve mund të ndryshojnë kaq gjerësisht midis tregjeve – në Amerikën e Veriut, për shembull, kinematë e darkës janë bërë shumë të njohura, por në Francë përvoja e kinemasë është historikisht shumë më pak e orientuar drejt koncesioneve. Si është gjendja e koncesioneve në Skandinavi?
Jemi ende në fazën e testimit për të zbuluar se cilat shije pëlqejnë audiencat skandinave. Nuk ka njeri që është [created] një kuzhinë e vërtetë me shumë ushqim të nxehtë, kështu që ne jemi ende në fillimet tona atje. Ne po shohim përvojat në Shtetet e Bashkuara dhe Mbretërinë e Bashkuar, të cilat janë padyshim përpara nesh [in that regard].
Gjëja interesante është se mbështetësja e parë u prezantua në Danimarkë në vitin 2015. Publiku e ka marrë këtë shumë shpejt. [Expanded food offerings have] bërë pikërisht të njëjtën gjë. Jemi pak mbrapa për sa i përket atyre ofertave, shtretërve dhe ushqimeve. Por unë do të them, nuk ka surpriza në Skandinavi, pasi ajo që funksionon në Shtetet e Bashkuara ndoshta do të funksiononte edhe në Skandinavi. Kjo është ajo që ne kemi përjetuar. Në portofolin tonë të kinemave – ne kemi 48 – tre prej tyre [have been recently] e pajisur me kuzhina. Jemi ende në fazën e të mësuarit se cilat janë ofertat më të mira që mund të kemi. Cilat janë pikat e çmimeve?
Nordisk është një pjesë e Egmont, e cila ka biznes në të gjitha llojet e ndryshme të mediave dhe argëtimit: botimin e revistave, videolojërat, librat. Vetë Nordisk, jashtë ekspozitës, është i përfshirë në sinjalistikën dixhitale dhe shpërndarjen e filmit. A jeni në gjendje të aplikoni njohuri nga pjesë të ndryshme të kompanisë suaj mëmë në operacionet tuaja si ekspozues?
Egmont është një fondacion që mbështet fëmijët dhe të rinjtë që vijnë nga familje dhe prejardhje me pak burime. [Editor’s note: The profits from all Egmont’s companies are either reinvested in its media or donated to help children and young people at risk.] Kjo bazë e përbashkët është shumë e rëndësishme për të gjithë ne.
Për sa i përket anës së biznesit, po, ne punojmë së bashku kur ka një arsye të fortë për këtë. Dhe madje edhe në Nordisk Film – ku kemi prodhim, shpërndarje filmi dhe kinema – ne e operojmë secilën këmbë si individuale [company]. Nëse jonë [production arm] ishte i kufizuar për të prodhuar vetëm atë që do të kisha në kinema, ata do të humbisnin disa talente. Ata ndoshta do të humbisnin mundësitë që kompanitë e tjera të prodhimit do të merrnin. Pra, kompania jonë prodhuese duhet të ketë lirinë për të konkurruar lirisht me të gjitha kompanitë e tjera të prodhimit. Dhe nëse kinematë e Nordisk Film do të shfaqnin vetëm filma që janë prodhuar ose shpërndarë nga ne, ne do të humbnim disa filma shumë të rëndësishëm. Jemi shumë të vetëdijshëm që secila prej kompanive ka vendin e vet në industri. Ne krahasojmë shënimet, do të thosha, për tendencat e përgjithshme në industri.
A ka vend për rritje në tregjet skandinave? Apo fokusi juaj është më shumë në ngritjen e teatrove që keni tashmë, për sa i përket gjërave si pjerrësia, formatet premium dhe koncesionet e zgjeruara?
Të tre tregjet në Skandinavi janë shumë të pjekura. Ne kemi qenë në biznes për më shumë se 100 vjet. Nuk është se ka fusha të blerta përreth nesh. Është si fundi i një loje Monopoly: Ka shtëpi kudo. Pra, këtu ka mundësi të kufizuara për rritje. Por ka mundësi. Ne dhe konkurrenca ende po investojmë. Nëse do ta zhvillojmë këtë industri, [that’s what we have to do].
Ne jemi gjithashtu [renovating] aty-këtu. Në fakt, ne jemi duke rinovuar [one location] në tetor. [The new theater] do të ketë një kapacitet më të lartë [and will be] mbështetëse e plotë, sigurisht. Ndoshta do të ketë edhe një 4DX; ne nuk e kemi vendosur këtë.
E gjithë gjëja këtu është se industria duhet të vazhdojë të investojë. Tregjet në Skandinavi janë paksa të ndryshme për sa i përket asaj se sa janë investuar. Unë do të thoja se konkurrenca është pak më e ashpër në Danimarkë. Kapaciteti është rritur më shumë se pranimet – gjithashtu para Covid – dhe kjo do të thotë konkurrencë e ashpër.
A mund të më jepni një përmbledhje të nivelit të lartë se si duken përpjekjet tuaja për qëndrueshmëri në Nordisk? E di që është një prioritet i rëndësishëm për ju.
Qëndrueshmëria është një çështje e madhe për Egmont, grupin tonë mëmë, dhe gjithashtu me ne. Gjëja interesante është se kur u kërkojmë të ftuarve tanë të vlerësojnë gjëra të ndryshme në kinematë tona, sa të rëndësishme janë për ta – për shembull, pjerrësia, ushqimi dhe pijet, etj.[our carbon footprint is] në tremujorin e poshtëm [of things our customers care about].
Pra, nuk është drejtpërdrejt e rëndësishme kur pyet të ftuarit për këtë. Aty ku është shumë e rëndësishme është me stafin tonë. Çdo dy herë në vit, ne bëjmë një anketë të stafit. Stafi ynë, kolegët tanë – ata na vlerësojnë si udhëheqës. Ata japin shumë komente dhe kjo është shumë e dobishme. Nga kjo, ne mund të shohim se për kolegët tanë, qëndrueshmëria është shumë e rëndësishme. Unë do të thoja se ne kemi qenë të interesuar për të për një kohë të gjatë.
Ne kemi kaluar nga ajo që unë do ta quaja faza e parë në fazën e dytë. Në fazën e parë, ne u fokusuam shumë për të bërë të gjitha gjërat që pamë se do të kishin një ndikim. Kjo do të thotë [switching to] Ekranet LED. Automatizimi i sistemeve të ventilimit dhe ngrohjes. Ne kontrollojmë nga distanca të gjitha kabinat tona. Nga tre qendra operacionale; ne mund të kontrollojmë 260 ekrane zanore, që do të thotë se nuk ka njerëz në kabina. Kjo është shumë efikase. Ngrohja dhe ajrimi kontrollohen gjithashtu nga distanca. Të gjitha këto gjëra themelore, kjo është faza e parë.
Faza e dytë, të cilën ne po zbatojmë tani, po harton plotësisht se çfarë është gjurma jonë e karbonit. Ne përdorim Protokollin e Gazit Serrë, si shumica e kompanive të Fortune 500, dhe ky është një proces që kërkon kohë. Ekipi menaxhues në kinematë Nordisk – dhe niveli nën to – ka një objektiv të detyrueshëm për gjurmën e tyre të karbonit. Ata gjithashtu kanë një pikë të detyrueshme [to hit]kur punonjësit tanë përfundojnë anketën dyvjeçare rreth asaj se si ndihen në kompani dhe si na vlerësojnë si menaxher.
Një koment i fundit për këtë: Kur bëni protokollin e gazit serrë, ai ndahet në shtrirjen një, shtrirjen dy dhe shtrirjen tre. Fusha e parë është energjia [one’s employees] konsumojnë [in the course of business]: udhëtimi me vetura, fluturimi në aeroplan. Fusha e dytë është energjia [consumed in] kinematë. Shtrirja e tretë është ajo që vjen nga zinxhiri juaj i vlerës—kryesisht koncesionet, por gjithashtu [materials used to] rinovuar kinematë.
Ne jemi fokusuar në shtrirjen e dytë dhe e kemi përmirësuar atë. Por ajo që mësuam nga hartëzimi i gjurmës sonë është se shtrirja e tretë – zinxhiri i furnizimit – ka një gjurmë shumë, shumë më të madhe. Gjurma që kemi nga energjia elektrike, energjia dhe shërbimet komunale në të gjitha kinematë tona—zinxhiri i furnizimit ka një gjurmë gjashtë herë më të madhe. Ky është një përfundim interesant për ne. Ne do të punojmë me furnitorët tanë për ta përmirësuar atë.
